Bill Hicks - Biografia

Radykalny chłopak

Bill Hicks

[link widoczny dla zalogowanych]

William Melvin "Bill" Hicks (ur. 16 grudnia 1961, zm. 26 lutego 1994) – amerykański komik i satyryk. Często uważany był za niepoprawnego politycznie ze względu na ostry język jego występów, otwarte popieranie używek oraz narkotyków oraz zachęcanie do samodzielnego myślenia. Kariera Billa została przerwana ciężką chorobą (rak trzustki) w połowie 1993 roku i nagłą śmiercią w lutym 1994. Pośmiertnie udało mu się jednak uzyskać o wiele większą sławę, a inni komicy ogłosili go 13. Najlepszym Komikiem w Historii w głosowaniu brytyjskiego Kanału 4 Komik Komików.

We wczesnych latach wzorował się na Woody Allenie, jego pierwsze występy miały miejsce w 1978 w Comedy Workshop w Houston, gdzie był na tyle młody, że potrzebował specjalnego zezwolenia na wejście do klubu. Po skończeniu liceum zamieszkał w Kalifornii i zaczął występy w Comedy Store. W tym samym czasie występowali tam Jay Leno oraz Jerry Seinfeld.

W kwietniu 1993, podczas podróży po Australii, Hicks zaczął narzekać na bóle w boku i 16 czerwca zdiagnozowana u niego raka trzustki, który przeniósł się na wątrobę. Jednocześnie z podjętym leczeniem nagrał album Zatoka Arizona. W czasie tych ostatnich występów lubił żartować, że to ten ostatni. Jego ostatni występ datuje się na 6 stycznia 1994, miał on miejsce w klubie Caroline's Comedy Club w Nowym Jorku. Potem przeniósł się do rodziców, gdzie oczekiwał śmierci i 26 lutego o 11:20 zmarł. Został pochowany w rodzinnej katakumbie. Prosił też o przekazanie fanom swoich ostatnich słów:

Cytat:

Odchodzę w miłości, śmiechu, i z prawdą i gdziekolwiek prawda, miłość i śmiech trwają razem, tam jestem duchem.

Sam siebie określał jako Chomskiego z "dowcipami o fiutach". Świadomie używał czarnego humoru, krytykował pop, a ludzi zaangażowanych w jego tworzenie i marketing nazywał "sługami Szatana", którzy próbują otumaniać ludzi. Grał na emocjach publiczności, nawiązywał z nią świetny kontakt, na scenie często towarzyszył mu też papieros - charakterystyczny "rekwizyt". Poruszał tematy o społeczeństwie, religii, polityce, i konsumpcjonizmie. Zdarzało mu się też mówić o zabójstwie prezydenta Kennediego. Wyśmiewał Raport Komisji Warrena i wersje z Lee Harvey Oswaldem jako samotnym strzelcem. Niektóre z występów kończył taką imitacją zabójstwa własnej osoby i padał na scenę. Zapytany o własny pogląd na swoją twórczość w wywiadzie dla BBC powiedział kiedyś:

Cytat:

"Spotykamy się w połowie drogi: to jest klub nocny, a to są dorośli ludzie."